در حال حاضر به اعتقاد كارشناسان و مسئولان حوزه فولاد اخذ مجوز به معنای اجرای پروژه نیست چراکه برخی‌ها فقط در مرحله اخذ مجوز باقی می‌مانند و نمی‌توانند به مرحله اجرا برسند.

رسول خلیفه سلطانی، دبیر انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران در این‌باره معتقد است: درخواست برای مجوزهای فولادی به این صورت است که یکسری از افراد مجوز احداث کارخانه یا واحد تولیدی را می‌گیرند اما به خاطر تامین مالی نبودن یا به صرفه نبودن طرح نمی‌توانند پروژه‌هایی خود را اجرایی کنند.

وی ادامه داد: گاهی خود بانک‌های عامل متوجه می‌شوند که مجوزهای اخذ شده از سوی افراد دارای توجیه اقتصادی نیست یا خود واحدها به این یقین می‌رسند که واحدها برای آنها صرفه اقتصادی ندارد و از ادامه فعالیت صرفه نظر می‌کنند.

به گفته دبیر انجمن تولید كنندگان فولاد، بانک‌ها نباید به هرگونه مجوزی تسهیلات بدهند چراکه بخشی از بار تامین سرمایه مورد نیاز واحدهای جدید بر عهده سیستم بانکی است و سیستم بانکی باید به اندازه کافی سختگیری کرده و عوامل موثر بر موفقیت طرح پیشنهادی را بررسی و شناسایی کنند.

وی افزود: همچنین محل احداث طرح‌ها باید در نظر گرفته شود. تاکنون هر طرح فولادی که در ایران پیشنهاد و اجرا شده به جز در جنوب کشور و در نزدیک آب‌های آزاد در نقاط دیگر توجیه اقتصادی ندارد و هر کسی می‌خواهد طرح فولادی احداث و راه‌اندازی کند باید در مناطق جنوبی کشور باشد تا ادامه کار واحد فولادی به نوعی تضمین شود.

به گفته وی، تولید کنسانتره و گندله در کنار معادن توجیه اقتصادی دارد اما آنچه مسلم است باید دقت شود احداث کارخانه‌های فولاد در مرکز کشور نباشد. در مقابل نیز نباید در تولید کنسانتره و گندله و آهن اسفنجی سختگیری شود چراکه اینها جزو مزیت‌های کشور به شمار می‌آید و باید کنار معادن احداث شوند که زیرساخت‌های لازم مانند گاز و برق وجود دارد اما از تولید آهن اسفنجی به بعد باید کارخانه‌ها در بنادر احداث شوند.

به گفته خلیفه‌سلطانی از حالا به بعد نباید برای داخل کشور فولاد تولید کنیم بلکه باید هدف صادراتی داشته باشیم یعنی تولید ما صادرات محور باشد به همین دلیل بانک‌ها نباید اجازه دهند فولادسازی‌ها در اقلیم مرکزی ایران احداث شوند.به گفته وی، برای سال ۱۴۰۴ قرار است ۵۵میلیون تن تولید فولاد داشته باشیم و باید در همین چارچوب مجوز داده شود البته بسیاری از مجوزها عملیاتی نمی‌شوند.

نادیا صمدی – فولادنیوز